273 páx.

Nos inicios deste segundo milenio o neopauperismo, en forma de exclusión, constitúese na cuestión social por excelencia e apunta novamente aos mozos máis desprotexidos que, por non permanecer ligados a ningunha das institucións sociais recoñecidas -familia, instituto ou traballo- son redefinidos como un perigo para a sociedade, situados no ámbito da seguridade persoal e destinatarios dun proxecto pedagóxico de carácter sancionador que xustifica democraticamente as medidas deseñadas para o seu control. Baixo o principio de non dar nada por obvio, o propósito de Educar e castigar é someter a crítica algunhas das evidencias, das teorías tácitas que habitan o campo da xustiza de menores; tarefa indispensable no compromiso de novas políticas que sitúen no seu centro o reto de garantir a estes mozos soñar con vidas máis felices.